ARTYLERIEZIEFIELD BLIZNA V1/V2

22 sierpnia 1943r. cztery dni po alianckim nalocie na niemiecką bazę doświadczalną w Penemünde, podjęto decyzję o przeniesieniu doświadczeń do Polski. Jesienią 1943r. wybudowano tor kolejowy z Kochanówki do Blizny, do dowożenia materiałów budowlanych, a później rakiet. Przy pracach pomiarowych, brała udział również firma „Vermessugswesen” z Krakowa. Firma ta pracowała przy budowie licznych lotnisk, a w 1943r. pracowała dla Blizny. Zatrudniony tam inż. Stankiewicz wytyczał z pomocą rzemieślników – Żydów z obozu w Pustkowie ringi w Bliźnie maskowane siatkami ochronnymi. Pracami przy budowie kierował prawdopodobnie prof. Schmidt. Przez 15 dni przebywał tam również główny twórca rakiety czyli Werner von Braun. Kiedy urządzenia były gotowe przyjechała do Blizny „artyleryjska szkolno-eksperymentalna bateria 444” Wehrmachtu licząca 330 ludzi. Żołnierze zamieszkali w wysiedlonej szkole. Pierwsza rakieta wystrzelona została 5 listopada 1943r. Rakiety wystrzeliwano głównie na teren miejscowości Sarnak w woj. lubelskim. Tam miejscowemu oddziałowi AK udało się zdobyć całą nie zniszczoną rakietę, która wpadła do Bugu i wymontować najważniejsze elementy. Zabrał je potem specjalny samolot przysłany do Polski z Brindisi. Operacja ta nosiła kryptonim „Most III”. W trakcie prób rakiety często wybuchały powodując śmierć obsługi. Podczas jednej takiej nieudanej próby zginęło 27 ludzi, Niemców i Polaków. Pod koniec lipca wyrzutnię zlikwidowano. Czołówki I Frontu Ukraińskiego pojawiły się tu 1 sierpnia 1944r. Po uzyskaniu zgody Stalina, do Blizny przybyła grupa rakietowych specjalistów brytyjskich pod kierownictwem Sandersa. Dotarła 3 września i przebywała tam do 22 września 1944r. Znalezione elementy rakiet zapakowano do skrzyń i wysłano do Anglii. Jakież było zdziwienie Anglików gdy otworzono skrzynie i zorientowano się że zamiast elementów rakiet był złom lotniczy. Rosjanie nie chcąc się dzielić „zdobyczą wojenną” podmienili cenny ładunek